Menu

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΟΥΣΘΕΝΗΣ
"ΤΟ ΠΑΓΓΑΙΟ"

Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2017

 
Εκεί που διαλογιζόμουν μόνος μου, ήρθε και κάθισε στο νου μου ολάκερο το έτος που τελείωνε εκείνη τη μέρα και δεν άφηνε πίσω του ακόμα παρά λίγες μαύρες ώρες χωρίς ήλιο, σαν άκρη μαύρης ουράς. Eίχε ένα πένθιμο ήθος απάνω του και το λυπήθηκα από την καρδιά μου, που πήγαινε να πνιγεί στον απέραντον ωκεανό των περασμένων.
-Ε! γεροτσέλιγκα! Τι λες; καθόμαστε απόψε ως τα μεσάνυχτα για να ιδούμε πως θα φύγει ο παλιός ο χρόνος και πως θα ’ρθει ο καινούργιος;
-Α! είν’ όμορφο πράγμα, παιδί μου! Γίνεται ένας κλονισμός στην πλάση, ένα βαθύ βουητό, που πρέπει να ’χεις πολύ, πολύ αλαφρό αυτί για να το καταλάβεις. Γίνεται ένα τρομερό, απόκοσμο κλάμα... Δεν είναι μικρό πράγμα να ’ρχεται ένας άλλος και σου παίρνει από τα χέρια σου τα κλειδιά του Κόσμου! Σαν καλή ώρα να ’ρθει απόψε ένας άλλος και να μας πει:"φευγάτε από το χειμάδι! Θα καθήσω εγώ!" Είδες τι πόλεμος γένηκε έξω; Τι ήταν, παντεχαίνεις, αυτή η τρομερή νεροποντή; Αυτό το στοιχειοπάλεμα, αυτά τα αστροπελέκια, αυτά τα τραντάγματα της γης; Τι άλλο ήταν, παρά πόλεμος ανάμεσα του ενός χρόνου και του αλλουνού…
Χρήστος Χρηστοβασίλης  «Η καλύτερή μου Αρχιχρονιά»  
 
 Καλή κι ευλογημένη χρονιά σε όλους με υγεία και σύνεση!

Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2017



 
Η Γέννηση του Χριστού, Ι. Μ.Σταυρονικήτα, Άγ.Όρος
 “Η ΦΑΤΝΗ” (1961)

Μέσα μας γίνεται η Γέννηση.
Έξω στέκει το σχήμα της –
Μας φανερώνεται.
Εδώ που στήσαμε τη φάτνη,
Εδώ που κρεμάσανε το άστρο,
Είναι σα μια μεγάλη πέτρα –
Πέτρα υψηλή, μετέωρη.
Ένα πυκνό σημείο αιωνιότητας.
Το Βρέφος, ο Ιωσήφ και η Μαρία,
Τ’ αγαθά ζώα. Οι Άγγελοι
Σταματημένοι σε μια πτήση
Ψηλά, στη σιωπή, παίζοντας όργανα.
Άρπα, κορνέτα, βιολί και φυσαρμόνικα.
Ακίνητοι σαν από πορσελάνη,
Με σιωπή απόλυτη, μουσική.
(Η Νύχτα απλώνεται σαν την ηχώ
Αυτής της μουσικής, της σιωπής,
Της μουσικής των Αγγέλων μέσα μας, έξω μας).
Αν στέκουν εδώ, πετούν εκεί,
Στον άλλο χώρο∙ αντλούν
Αίμα σκληρό απ’ το αίμα μας,
Αγάπη απ’ την αγάπη μας.
Παίρνουν τα όνειρά μας και τα ψηλώνουν.
Η Μάνα στέκει κοντά τους ακίνητη,
Σαν από πορσελάνη, αγγίζει τα εύθραυστα πόδια τους.
Βλέπει το αόρατο στο μαγικό καθρέφτη του ορατού.
Τι τώρα, τι πάντα.
Ω καθαρότατη ψυχή,
Άμωμη, αμόλυντη, ανυπόκριτη.
Ο χρόνος ανοίγει σαν το φεγγίτη που μας φωτίζει.
Τα παίρνουμε και τα πλαγιάζουμε
Μέσα σ’ ένα κουτί να κοιμηθούν
Πάνω σε χάρτινο άχυρο να μη ραγίσουν
 Γιώργος Θέμελης


Όμορφα και ειρηνικά Χριστούγεννα σε όλους!
Το Δ.Σ. του Συλλόγου






Σάββατο 19 Αυγούστου 2017

Ο πίνακας ζωγραφικής φιλοτεχνήθηκε και δωρήθηκε από τη συγχωριανή μας και φίλη του Συλλόγου, κα Στέλλα Γιαγκούλη, ως ευχαριστήριο  για την υποστήριξη του κόσμου στην προσπάθεια διεκδίκησης υποτροφίας για σπουδές της στο BORGIAS COLLEGE OF FINE ART & DESIGN και κοσμεί από σήμερα την αίθουσα εκδηλώσεών μας.
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μουσθένης ευχαριστεί θερμά τη ζωγράφο και εύχεται ολόψυχα καλή και δημιουργική πορεία.

Δευτέρα 31 Ιουλίου 2017


20ο Φεστιβάλ Πιερίας Κοιλάδας
ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟ ΜΟΥ ΠΟΥΛΙ...
Τρεις αιώνες Έλληνες μετανάστες
Σάββατο, 22 Ιουλίου 2017
Επιμέλεια - παρουσίαση: Σεραφείμ Πετρίδης
     Ακκορντεόν: Παναγιώτης Ανδρέογλου
Τραγούδι: Elisabeth Ioannidis
                     Κυριακή Ανδρέογλου
                             Μαρία Παπασαραφιανού
                Δανάη Νεραντζάκη
Κείμενα: Νίκη Γκίνογλου
                        Γιώργος Ξεζωνάκης
                     Ρωμανός Πετρίδης
            Μαρία Κούκου
             Μαρίνα Μίσκου


Σάββατο 24 Ιουνίου 2017

20ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΙΕΡΙΑΣ ΚΟΙΛΑΔΑΣ
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΟΥΣΘΕΝΗΣ
"ΤΟ ΠΑΓΓΑΙΟ"

Άνοιξε την Παρασκευή, 23 Ιουνίου 2017 το Φεστιβάλ Πιερίας Κοιλάδας, που μετράει  είκοσι χρόνια ζωής, ζωντανεύοντας το έθιμο του Αϊ - Γιάννη του Κλήδονα, με τη συμμετοχή πολλών παιδιών και την παρουσία συγχωριανών και φίλων.
Σας ευχαριστούμε όλους και ευχόμαστε να έχουμε ένα δροσερό, γεμάτο όμορφες εμπειρίες καλοκαίρι!


 

Παρασκευή 14 Απριλίου 2017

Επιτάφιος Μουσθένης 2017 (Φωτογραφία: Αργυρής Βλάχου - Κομματά)



«Μέρες Επιταφίου» Νίκος Γκάτσος

Μεγάλη Δευτέρα

Περίμενέ με μάνα μου περίμενέ με ακόμα
ώσπου να φτάσει η άνοιξη στο παγωμένο χώμα.
Περίμενέ με μάνα μου σαν το πουλί του νότου
που σμίγει μάτι και φτερό να βρει τον ουρανό του.
Περίμενέ με μάνα μου κάποια Παρασκευή σου
στην πύλη του παράδεισου στο φρέαρ της αβύσσου.
`
Μεγάλη Τρίτη
Κάτω απ’ τα λάβαρα της Ρώμης
στην τέντα της Μαγδαληνής
εσύ πατέρας της συγγνώμης
κι εμείς παιδιά της ηδονής.
Βραχνή ακούστηκε η κραυγή
στα καπηλειά της πολιτείας
εσύ αμνίον για σφαγή
κι εμείς κριοί της αμαρτίας.
Δε σε πτοήσαν οι Πιλάτοι
ούτ’ ο καιρός που ειν’ εγγύς
εσύ στων ουρανών τα πλάτη
κι εμείς παρείσακτοι της γης.
`
Μεγάλη Τετάρτη

Τετάρτη των τεφρών και των παθών
ο θάνατος δεν έχει παρελθόν.
Τετάρτη των ψυχών και των αγγέλων
ο θάνατος δεν έχει ούτε μέλλον.
Του σύμπαντος ηχεί το εκκρεμές
ξυπνήστε ν’ αποδώσουμε τιμές.
Φανήκαν οι ουράνιοι στρατηλάτες
σα σκοτεινού Ρουβίκωνα Γαλάτες.
Της γης αναθαρρήσαν οι πληγές.
Πότε θ’ ανάψει ο ήλιος πυρκαγιές
να κάψουν το παλάτι του Ηρώδη
και τ’ άνθος του κακού να γίνει ρόδι.
`
Μεγάλη Πέμπτη

Αυτός που κρέμασε τον ήλιο
στο μεσοδόκι τ’ ουρανού
κρέμεται σήμερα σε ξύλο
ίλεως Κύριε γενού!
Και στ’ ασπαλάθια της ερήμου
μια μάνα φώναξε: «παιδί μου»!
Με του Απριλιού τ’ αρχαία μάγια
με των δαιμόνων το φιλί
μπήκε στο σπίτι κουκουβάγια
μπήκε κοράκι στην αυλή.
Κι όλα τ’ αγρίμια στο λαγκάδι
πήραν το δρόμο για τον Άδη.
Θα ξανασπείρει καλοκαίρια
στην άγρια παγωνιά του νου
αυτός που κάρφωσε τ’ αστέρια
στην άγια σκέπη τ’ ουρανού.
Κι εγώ κι εσύ κι εμείς κι οι άλλοι
θα γεννηθούμε τότε πάλι.

Μεγάλη Παρασκευή

Βαριά τα βήματά μου σέρνω
στο φως της μέρας το θαμπό
κρίνα της άνοιξης σου φέρνω
και στο σταυρό σου τ’ ακουμπώ
φίλε δακρυοπότιστε
των πρωτίστων πρώτιστε.
των πρωτίστων πρώτιστε.
Άρρωστος κύλησε ο αιώνας
κι ο ήλιος βγαίνει μισερός
σαν το φτερό της χελιδόνας
που το σακάτεψε ο καιρός
φίλε τρισμακάριστε
των αρίστων άριστε.
των αρίστων άριστε.
Σήμερα ο Άδης ηνεώχθη
γεφύρι εγίνη ο Γολγοθάς
και στου θανάτου εσύ την όχθη
άφατο δρόμο ακολουθάς
έγγιστε κι ανέγγιστε
των μεγίστων μέγιστε.
των μεγίστων μέγιστε.

Μέγα Σάββατον

Όλα στερέψαν σιγά σιγά.
Τα περιστέρια πετούν αργά
σε λίμνες άνυδρες βάλτους υγρούς
σε διψασμένους κήπους κι αγρούς.
Πίσω απ’ τους λόφους τους χαμηλούς
με τους προφήτες και τους τρελούς
στέκουν παράμερα τρία παιδιά
σα γλαροπούλια στην αμμουδιά.
Μες στων καιρών την ανημποριά
διώξε το γρέγο και το βοριά
και ξαναγύρισε ήλιε στη γη
με του θριάμβου σου την κραυγή.


Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μουσθένης «ΤΟ ΠΑΓΓΑΙΟ» εύχεται  στους συγχωριανούς και σ’ όλο τον κόσμο  να περάσουμε από την οδύνη του Σταυρού στη χαρά της Ανάστασης.